GELMESEMDE BEKLE BENİ...

Gelmesem de bekle beni ... Seni özlediğimde yüzümü dağlara dönerim ben. Sırtımı bir ırmağın kıyısına rastlarım. Kırgın ikindiler gelir, göğsüme batırır tırnağını alıcı kuş.Taşlar susar, taşlardan suskun bir ağrı şakaklarımda. Ben beklerim,gözlerinde saklı şehrin kapılarından bir gün yine yalınayak, perişan girebilmek ümidiyle.Gurbet derim, hasretle örülmüştür her harfi. Sıla derim sonra, adınla başlayan bir hikayenin vatanına. Uzağım, yaralıyım,yabanım, ne çıkar? SEN BEKLE BENİ, GELMESEM DE... Bütün tebessümlerin altından sen çıkarsın, göz yaşlarımın dünyanın damarlarına karıştığı yerden sen. Gün pırtısını toplayıp göçer dağların ardına, ben kalırım.Rüyadır, kovsan ayrılmaz kapından sana varmanın umudu. Hayaldir,ellerinin alnıma dokunuşuyla koklayacağım deniz mavisi. Şiirlerini yağmura tutmuş bu adam, ağlayarak bir fotoğrafa yüz sürmenin kaydını mecnun diye tutan geceye hasrete bandığı bir çevreyi gösterir. Ayrıyız,ateşim ve ellerim fırtınada. Giderayağım, yorgunum, ne çıkar? BEKLEBENİ, GELMESEM DE... Hiç kimse böylesi bir sevdayı sırtına vurup,yar elenmedi.Hiç kimse, gece başladığında ve ışık kuytulara saklanıp sessizce ağladığında, kalbini ben gibi kucaklamadı. Sevdimse verdiğin yürekle sevdim, bunun için azizdi yüreğim, bunun için senden başkasını anlamayacak kadar müstesna. Öldümse verdiğin yürekle öldüm, katlimin salası önce sana ulaştı. Sordular elbet: Nasıl bilirdiniz? Sen seslendin mi, bekleyip de gelmeyenine, ah sen, dedin mi ki: Yakardı! Gittimse, baharın peşi sıra değil, senden ırak mevsimleri delibozuk çığlıkları peşine takarak gittim. Bilemedim ' hangi şehre inersem yar beni karşılar'. Simsiyah urganlara asılarak iniyor ruhumun kuyusuna yalnızlık, zaman dağılıyor, ağıt oluyor ayrılıktan yeşermiş kamışlar.Ne hoyrat ne ağır bedeldir beklemek, yine de bekle beni aşkı utandırmamak için, BEKLE BENİ, GELMESEM DE... Şehre herkes yakışıyor şimdi. Şehre bir ben yakışmıyorum. Çünkü, sensiz bir şehrin toprağında ayak izim öksüz duruyor. Sensiz, penceremde gün ışığı mahzun. Sanma ki yolcular sadece bavullarını alarak giderler bile şehirden. Giderken bana verdiğin güvercin ürkekliğini götürdüm, yağmur ferahlığını, kardelen cesaretini... Kavuşmaya yüzümüz olsun diye, ağlamadım. Unutmamaya kavlimiz olsun diye, mahzun dokunmadım kirpiklerine. ' Sen ağlama kirpiklerin ıslanır' , ağlama, bekle yalnızca, emanetlerini yerli yerine, yani bakışlarını Zühre yıldızının burcuna, sıcaklığını mezarımın başucuna ve aşkını hüzzam bir yağmurun dudağına koymaya ahdetmiş bu sevgiliyi BEKLE GELMESEM DE...[b][i]

BEN SENİ BİR ÖMÜR BEKLEMEYE RAZIYIM ÇÜNKÜ GELECEĞİNİ BİLİYORUM EMEĞİNE SAĞLIK